Γιατί??

Γιατί??

μόνο εγώ δεν πήρα μίζα....

Σκάνδαλα παντού...

Καλέ τι έγινε στην Αγγλία? Μετά την Ιταλία, τώρα και η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της Αγγλίας. Οχι για να μη λέμε ότι σκάνδαλα γίνονται μόνο στην Ελλάδα! Από την άλλη πλευρά βλέπεις και τη διαφορά. Εδώ μέχρι να βρουν αυτόν που έκλεψε(αν τον βρουν)μπορεί να περάσουν χρόνια. Μέχρι που βαριέται ο 'κλέψας' και παραδίδεται μόνος του! Ναι, το είδαμε και αυτό. Από την άλλη πλευρά στην Αγγλία, όποιος έκλεψε γυρνάει τα λεφτά των φορολογουμένων πίσω! Πράγμα που δεν έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Το λυπηρό είναι ότι δε φαίνεται ότι πρόκειται να γίνει και ποτέ. Εδώ το πολύ πολύ να διώξουν τον κλέφτη από το κόμμα, άντε σε περίπτωση που δεν είναι πια βουλευτής, μπορεί να διωχθεί και ποινικά. Κανένας όμως δεν γύρισε ποτέ τα χρήματα πίσω. Τα χρήματα που ανερυθρίαστα πήραν από το φορολογούμενο πολίτη! Παραγράφονται τα 'αδικήματα' και όσοι (και είναι πολλοί) κλέβουν το δημόσιο χρήμα τελικά δεν παθαίνουν τίποτα. Αντε και να έμπαιναν φυλακή, λέω εγώ, τι θα κερδίζαμε? Σκοπός είναι να επιστραφούν τα χρήματα πίσω στο κράτος. Στο κράτος που με μεγάλη ευκολία μειώνει μισθούς και συντάξεις! Και σα να μην έφταναν αυτά, ο τουρισμός που είναι η βαριά μας βιομηχανία πάει απ' το κακό στο χειρότερο. Η οικοδομή που είχε αρχίσει να μην πηγαίνει καλά χρόνια τώρα, με την οικονομική κρίση δεν κινήται καθόλου. Αντε λοιπόν ας ασχοληθούμε με τη Eurovision και το ποδόσφαιρο μια που σε λίγο ξεκινάει το moudial. Θεάματα χωρίς άρτο! Με τι διάθεση να ασχοληθείς με αυτά όταν το στομάχι γουργουρίζει? Ολοι γκρινιάζουν. Χθες πήγα να πάρω μια κρέμα από το φαρμακείο και μια και ο φαρμακοποιός είναι γνωστός μου είπε τον 'πόνο' του. Που δεν είναι δικός του πόνος, αλλά του κόσμου. Με τα νέα μέτρα αρχίζει μηχανογράφηση των φαρμάκων. Κάτι που γίνεται στη Δανία και τη Σουηδία. Εμείς βέβαια δεν έχουμε καμία σχέση με τις χώρες αυτές...ούτε με τη μηχανογράφηση φυσικά. Τα φάρμακα που χρειάζονται οι καρδιοπαθείς, οι διαβητικοί και όλοι οι χρόνια άρρωστοι, πρέπει τώρα πια να θεωρούνται πρώτα πριν μπορέσουν να τα πάρουν απ' το φαρμακείο. Δηλαδή άρρωστοι άνθρωποι(και ηλικιωμένοι πολλές φορές) να στήνονται στις ουρές μέχρι να θεωρήσουν τα φάρμακά τους κάθε μήνα για να μπορέσουν να τα πάρουν μετά από το φαρμακείο! Αν αυτό έχει κάποια λογική ας μου το εξηγήσει και εμένα κάποιος! Κάποτε θέλαμε να μοιάσουμε στην Ιρλανδία, τώρα με τη Δανία και τη Σουηδία. Γιατί πρέπει πάντα να μοιάζουμε με άλλους? Δεν κοιτάμε πρώτα να συμμαζέψουμε τα δικά μας ασυμμάζευτα? Να νοικοκυρέψουμε το κράτος μας....γιατί μέχρι στιγμής το μόνο που βλέπουμε χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε είναι ότι ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ!!!

φωτογραφία από την ταινία 'Ο ΡΟΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΟΥ'

Ο Ρόκο και τα αδέρφια του.......

Από ποιον να αρχίσεις? Εδω φαίνεται ο κατάλογος δεν έχει τέλος Ακόμα και να μην έχει φάει κάποιος τον κοιτάς καχύποπτα. Το τραγελαφικό της κατάστασης είναι ότι και οι 300 είναι στο απυρόβλητο! Το πόθεν έσχες δεν ισχύει αφού φτιάχνουν περιουσίες και δεν τις δηλώνουν. Σαν τον Μαντέλη, που είπε τι 'έφαγε' και 'κύριος', παρά λίγο και θα έφευγε για το Αζερμπαϊτζάν....και άντε βρες τον εκεί!! Από ποιόν να ξεκινήσεις........? Τον Τσοχατζόπουλο που πήγε στο Παρίσι να παντρευτεί με κρατικά λεφτά? Σιγά τα αυγά θα μου πει κανείς. Αλλος έχει φάει περισσότερα! Ο Παυλίδης που βγήκε σε κεντρικό δελτίο να πει πόσο αθώος είναι...αφού όπως δήλωσε τον αθώωσε η Βουλή! Μα κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει, έλεγε η μαμά μου. Και σίγουρα μερικοί έχουν φάει περισσότερα από άλλους. Μα αυτό είναι το θέμα? Το ζήτημα είναι ότι όλοι έχουνε βάλει το δάχτυλο στο μέλι. Μερικοί δεν αρκέστηκαν στο να γλείψουν το δάχτυλο με το μέλι, πήραν τον κουβά με το μέλι σπίτι! Εδώ τα λεφτά κυκλοφορούν με βαλίτσες, τσάντες....με κουτιά από pampers.... Μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια με τα εκατομμύρια που έκλεψε ο Βοσκόπουλος ή ο κάθε εφοριακός, γιατρός ή μηχανικός. Τις μεγάλες αρπαχτές όμως τις έχουν κάνει πολιτικά πρόσωπα. Εκεί δε μιλάμε για εκατομμύρια, αλλά για δις! Ο ένας για να σπουδάσει το παιδί του. Λες και όλος ο κόσμος που έχει παιδιά που σπουδάζουν στο εξωτερικό δεν έχει ανάγκες. Αλλος να αγοράσει σπίτι στην κόρη του, άλλος να βρει δουλειά στη βουλή στη πρώην γυναίκα του(ναι το ακούσαμε και αυτό),όλοι τέλος πάντων τις οικογένειές τους τις τακτοποίησαν! Για τις βουλευτικές αποζημιώσεις κουβέντα! Κουβέντα και για τη βουλευτική ασυλία που δεν υφίσταται σε άλλη χώρα! Στην Αγγλία 107 λίρες (δημόσιο χρήμα) καταχράστηκε βουλευτής, για να πάει τα ρούχα του στο καθαριστήριο και καταδικάστηκε 7 χρόνια! Εδώ δεν υπάρχει τσίπα! Α! στον αγώνα χωριστά αλλά στη 'μάσα' ενωμένοι, αριστεροί δεξιοί όλοι! Τι να πω, η λέξη ΝΤΡΟΠΗ έχει χάσει το νόημά της, όταν αναφερόμαστε σ' αυτούς! Και έχουν τώρα τη δήλωση του πατέρα μου(συνταξιούχος)και την ψειρίζουν. Για τα 2 χιλιάρικα που πληρώνει το χρόνο! Ξεφτίλες! Δεν μπορούν να πιάσουν τους μεγάλους και πάνε να πάρουν ότι μπορούν απ' αυτούς που δε μπορούν να τα κρύψουν! Και μετά τους ενοχλεί που μαζεύεται ο κόσμος έξω από τη βουλή και μαζί με τα άλλα τους φωνάζει ΚΛΕΦΤΕΣ! Καλέ αυτούς τους φτύνεις και νομίζουν ότι ψιχαλίζει........

Friends and the City

Tο Sex and the City είναι ακόμα η αγαπημένη μου σειρά. Οχι για το Sex! Οι τέσσερις φίλες, τόσο δεμένες, που βρισκόντουσαν, τηλεφωνόντουσαν....μιλούσανε για τα πάντα. Οπως έγραψα και όταν ξεκίνησα αυτό το blog, το όνειρό μου ήταν πάντα να γίνω μια συγγραφέας(όπως η Carrie Bradshaw)να έχω το δικό μου μικρό διαμερισματάκι κανένα συγγενή ή οικογενειακό φίλο στην πολιτεία(μιλάμε για τις ΗΠΑ) που διάλεξα να ζήσω...τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Οχι το όνειρο, τον τρόπο ζωής. Δε θα με πείραζε(!) να ήμουνα μια πετυχημένη συγγραφέας όπως η Carrie... Να είχα τις φίλες που θα μοιραζόμασταν τα πάντα.... Και γιατί να το κρύψω...είμαι ερωτευμένη με την περιοχή που μένει η Bradshaw. Ισως μου θυμίζει λίγο τα φοιτητικά μου χρόνια στο Λονδίνο, πρώτη φορά μόνη, τόσο μακριά από τους δικούς μου...ένα μικρό studio flat...στην αρχή φερόμουν λες και έμενα ακόμα σπίτι. Το πρώτο βράδυ που έμεινα στο σπίτι μιας φίλης από το πανεπιστήμιο, χωρίς να χρειαστεί να ενημερώσω κανένα, τότε κατάλαβα πως είμαι μόνη! Μόνη σε άλλη χώρα. Βέβαια εγώ ήμουν απλώς μια φοιτήτρια σε άλλη χώρα, όπως τόσες πολλές. Εχεις τη ζωή σου στα χέρια σου. Πράγμα που δεν είναι πάντα τόσο εύκολο. Δεν έχεις τη μαμά να σου μαγειρέψει, πρέπει να το κάνεις μόνη και να πλύνεις και τα πιάτα, να κρατάς το διαμέρισμά σου καθαρό και σε τάξη γιατί κανείς δε θα σε βοηθήσει. Να πλένεις και να σιδερώνεις τα ρούχα σου μόνη. Και όταν αρρωστήσεις να ξέρεις πως δε θα είναι η μαμά να σου κάνει σουπίτσα και να καλέσει γιατρό. Θυμάμαι πως αναγκαστικά βγήκα μόνη με υψηλό πυρετό για αντιπυρετικά.... Τότε κατάλαβα ότι μπορούσα να ζήσω και μόνη,ότι δεν είχα ανάγκη κανένα! Μπορεί το Sex and the City να μου αρέσει τόσο γιατί μου θυμίζει λίγο τα φοιτητικά μου χρόνια στο Λονδίνο και είναι τρυφερές αγαπημένες αναμνήσεις. Από την άλλη είναι και το όνειρο της ανεξάρτητης μόνης συγγραφέως σε μια πανέμορφη γειτονιά, που έχει όμως τις φίλες της να τη στηρίξουν όταν τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Φαντάζομαι ο συνδυασμός αγαπημένων αναμνήσεων με το όνειρο είναι η απάντηση. Αχ πόσο θα ήθελα να ήμουν μια πετυχημένη συγγραφέας σε μια άλλη χώρα.....

Sex and the City...

«Μόνον όποιος είναι φτωχός και ξέρει τι θα πει πείνα ενεργεί µε τόση γενναιοδωρία…Τι θλιßερό που ο άνθρωπος δεν είναι πάντα έτσι»

Υποψήφια για φωτογραφία της χρονιάς. Στην Ινδία μια γυναίκα θηλάζει στο ένα στήθος το μωρό της και στο άλλο ένα παρατημένο μαιμουδάκι...

Η χαμένη αξιοπρέπεια!

Δεν νοιώθετε σαν να σας έχουν πληγώσει όλοι?

Σαν να σας έχουν κοροϊδέψει όλοι?

Μιλάω για τους πολιτικούς?

Εχετε εμπιστοσύνη πια σε κανένα?

Λες και η εξουσία πάει πακέτο με τη διαφθορά!

Ναι, σίγουρα θα υπάρχουν και λίγοι που δεν ξεκίνησαν για να τα κονομήσουν.

Αλλά αυτοί είναι η εξαίρεση στον κανόνα και ο κανόνας είναι ότι όσοι ξεκινάνε την πολιτική τους καριέρα είναι για να πλουτίσουν, λιγότερο ή περισσότερο.

Γιατί ακόμα και οι πλούσιοι θέλουν να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι, ή αν δεν πάνε για τα χρήματα πάνε για όλα όσα σου προσφέρει η εξουσία(φίλους, γυναίκες, υποτιθέμενο σεβασμό).

Το αστείο είναι ότι κανένας δε θα γίνει αληθινός σου φίλος επειδή έγινες υπουργός, κολλάνε γύρο σου όμως σαν τις μύγες.

Κανένας δεν πρόκειται να σε σεβαστεί μόνο για αυτό, εκτός αν σε σεβόταν από πριν.

Οι δε γυναίκες έρχονται και φεύγουν μαζί με το υπουργιλίκι.

Και αυτοί είναι οι καλοί!...

Μάλλον οι λιγότερο κακοί........πως λέμε το μη χείρον βέλτιστο?

Και αυτός ο θυμός που βγαίνει από τον κόσμο θυμίζει τα μικρά παιδιά.

Τα παρατημένα παιδιά.

Λες και μας κακοποίησαν οι γονείς- η ηθική κακοποίηση των εθνοπατέρων μας!

Ετσι ο θυμός και οι φωνές εμένα μου θυμίζουν τα παρατημένα παιδάκια, τα παιδάκια που τα κοροϊδεύουν οι πατεράδες τους.

Η ακόμα χειρότερα, με την οικονομική κρίση μου φέρνουν μια άλλη εικόνα στο μυαλό.

Τα παιδάκια των φαναριών.......

Εξαθλιωμένα και παραπονεμένα.

Ο μπαμπάς πήρε τα λεφτά και σε βάζει να βγάζεις τώρα εσύ το μεροκάματο.

Ο πατέρας που έπρεπε να σε προστατεύει δε δίνει δεκάρα για σένα.

Θέλει όμως όταν γυρίσεις το βράδυ σπίτι να φέρεις λεφτά!

Αυτό μου φέρνουν στο μυαλό οι φόροι, οι απολύσεις, οι μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις!

Οι πολιτικοί μας θα έπρεπε να φροντίζουν να ΄πηγαίνει καλά η χώρα.

Να έχουμε κι εμείς μια αξιοπρεπή ζωή.

Κοινωνικό κράτος, νοσοκομεία χωρίς ράντζα και φακελάκια, προστασία για τους πολίτες, δουλειές, επιδόματα για όσους δεν μπορούν να δουλέψουν, αξιοπρεπείς συντάξεις...το αυτονόητο, αυτό που έχουν οι περισσότεροι λαοί στη δύση.

Προστασία για τις κακοποιημένες γυναίκες!

Προστασία για όλες τις γυναίκες!

Πόσο υπερβολικά ηχούν αυτά και άλλα πολλά που θα έπρεπε να έχουμε.

Τώρα γίνονται απολύσεις, ο περισσότερος κόσμος βασανίζεται για την επιβίωση!

Η αξιοπρέπεια χάθηκε από τους πολιτικούς και εμείς πληρώνουμε τα 'σπασμένα'.......

Οι Γερμανοί ξανάρχονται....

Γιατί μας κυνηγάει η Γερμανία τόσο πολύ?

Είμαστε ένας από τους καλύτερους αγοραστές γερμανικών προϊόντων.

Θα τη βόλευε πολύ να μας βγάλει από την ευρωζώνη και να μείνουν οι μεγάλοι και δυνατοί!

Για αυτό ίσως μας πιέζει τόσο να πάρουμε άδικα και σκληρά μέτρα, να εξαγριωθεί ο κόσμος!

Από την άλλη κι εμείς αγοράζουμε όλο τον αμυντικό μας εξοπλισμό από τη Γερμανία.

Μας κοροϊδεύουν πως μπήκαμε με πλαστά στοιχεία στην ευρωζώνη.

Μα τα ήξεραν!

Ισως μετάνιωσαν που μας δέχτηκαν.

Βέβαια πολύ θα ήθελαν για φύγουμε.

Ενας από τους λόγους, κατά τη γνώμη μου,που δεν έχουμε γίνει Αργεντινή ακόμα,είναι πως έχουμε το ευρώ και είναι αναγκασμένοι(οι Ευρωπαίοι) να μας βοηθήσουν.

Δεν το θέλουν αλλά βρέθηκαν στην άσχημη κατάσταση που με βαριά καρδιά μας βοηθούν.

Το πρόβλημα δεν είμαστε εμείς.

Εμείς είμαστε οι πρώτοι.

Το πρόβλημα είναι όλες οι χώρες του νότου που ακολουθούν!

Τι θα κάνουν οι δυνατοί Ευρωπαίοι 'φίλοι' με την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ιρλανδία?

Είναι πολλοί οι λαοί του φτωχού νότου και όχι μόνο......

Είναι και άλλοι πιο βόρειοι......μόνο που δεν ακούγονται τόσο!

Για αυτό αναρωτιέμαι τι έχει στο μυαλό της η καγκελάριος Μέρκελ και ο προκάτοχός της....

Αδέρφια μου αλήτες πουλιά.......

Το άλλο μισό...

Γυναικείες παρέες!

Ποτέ δεν πίστεψα στις φιλίες μεταξύ ανδρών και γυναικών, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις.

Χθες λοιπόν βγήκα μια βόλτα, για να περπατήσουμε, με μια παλιά φίλη με την οποία είχαμε χαθεί χρόνια.

Διαφορετικοί οι δρόμοι ζωής που ακολουθήσαμε από ένα σημείο και μετά, είχαμε όμως μεγαλώσει μαζί........

Ετσι εξακολουθούμε να έχουμε πολλούς κοινούς φίλους και γνωστούς.

Πρώτη φορά που βρεθήκαμε, μετά από αρκετά χρόνια σιωπής, έσπασε ο πάγος με πολύ περπάτημα και κουβεντούλα...to catch up...που λέμε και στα Ελληνικά.......

Σίγουρα έχουμε αλλάξει.

Η μια διάλεξε από νωρίς τη ζωή της συζύγου και μητέρας, η άλλη την καριέρα...

Δεν ξέρω πόσο πετυχημένος είναι ο γάμος της, αν τη δούμε ως σύζυγο.

Ξέρω πως η δική μου καριέρα σταμάτησε κάπου και αυτό που μου άφησε η χθεσινή βόλτα ήταν ένα πικρό συναίσθημα.

Ολοι οι φίλοι και γνωστοί που μου ανέφερε η εν λόγω φίλη, είχαν κάνει ένα γάμο, πήραν το πρώτο τους διαζύγιο και τώρα ετοιμάζονται για το δεύτερο γάμο τους.

Κάπου εκεί αναρωτήθηκα.....εγώ τι έκανα όλα αυτά τα χρόνια?

Ναι σίγουρα δεν είναι αργά, αλλά εγώ γιατί δεν βρήκα την 'αδερφή ψυχή', όπως το ονόμαζε η παλιά φίλη.

Μήπως την βρήκα και την έδιωξα?

Πως ξέρουμε πότε έχουμε βρει την 'αδερφή ψυχή'?

Οταν όλες οι φίλες μου έψαχναν για γαμπρό, η αλήθεια είναι, εγώ ήθελα να σπουδάζω στην Ελλάδα και το εξωτερικό και να κάνω ενδιαφέρουσες δουλειές.

Η αλήθεια είναι πως γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους, έκανα πολλά ταξίδια(γύρισα ξανά και ξανά τη μισή Ευρώπη) αλλά κυρίως όταν οι γνωστές και φίλες κυνηγούσαν την ασφάλεια που θα τους προσέφερε ο γάμος εγώ αδιαφορούσα εντελώς για το 'άθλημα'.

Η δουλειά ήταν πολύ πιο σημαντική για μένα.

Ξέρω πως θα βρεθούν πολλοί και πολλές να μου πουν ότι όπως έστρωσα θα πρέπει να κοιμηθώ μα δε συμφωνώ.

Εγώ τουλάχιστον έχω μια πολύ γεμάτη ζωή, έκανα πολλά απ' όσα ήθελα και έχω το κέφι και την αισιοδοξία να κάνω και άλλα.

Πράγμα που δε μπορεί να πει καμία από τις παντρεμένες γνωστές μου.

Εκείνες έχουν κλειστεί στο γάμο τους και με τα παιδιά και τις υποχρεώσεις ζουν μια ζωή που εγώ θα βαριόμουνα.

Γιατί όμως ένοιωσα αυτό το τσίμπημα της πίκρας όταν άκουγα για τον/την που βρήκαν το 'άλλο τους μισό'?

Εχω ζήσει τόσα, έχω ταξιδέψει, μαζέψει εμπειρίες...είμαι μορφωμένη, καλλιεργημένη,γιατί αυτό το αίσθημα που δεν είχα ξανανιώσει?

Φαντάζομαι ξύπνησε μέσα μου αυτό που φοβόμουν να παραδεχτώ εδώ και κάποιο καιρό.

Ο σύντροφος!

Αυτό είναι που μου λείπει.

Ο άνθρωπος που θα κοιμάμαι και θα ξυπνάω μαζί, που θα μάθει όσα έχω ζήσει, εκείνος με τον οποίο θα μοιραστώ νέες και παλιές εικόνες, ταξίδια, ήχους, μυρωδιές.........

Αυτό είναι το 'άλλο μισό'?

Και αν το έχω βρει και το έδιωξα στο παρελθόν?

Πως μπορείς να ξέρεις πιο είναι το άλλο μισό?

Γιατί δε μπορούμε να είμαστε ολοκληρωμένοι από μόνοι μας?

Γιατί χρειαζόμαστε κάποιον άλλο για να νοιώσουμε το αίσθημα αυτό?

Φαίνεται κάποια στιγμή ωριμάζεις και δε σε τρομάζει πια η μόνιμη δέσμευση, ίσα ίσα που την αποζητάς.

Και πάλι είμαι σίγουρη ότι πολλοί θα στραβώσουν τα μούτρα τους και θα πουν ότι όσες έχουν περάσει τα πρώτα 'άντα'.....ας φτιάξουν ένα γερό ράφι, από ξύλο της αρεσκείας τους γιατί εκεί θα περάσουν το υπόλοιπο του βίου τους!

Γιατί πολλοί οι άντρες αλλά πολλές περισσότερες οι γυναίκες, άσε δε τις ανήλικες πιτσιρίκες που ψάχνουν γαμπρό.....

Γιατί όμως ο ανύπαντρος ή διαζευγμένος άντρας(ειδικά όταν έχει μεγάλα παιδιά)είναι κελεπούρι, ενώ η ανύπαντρη γυναίκα από τα 35 είναι ήδη 'γεροντοκόρη'?!

Ολα αυτά όμως είναι μια μεγάλη κουβέντα και δε μου φτάνουν οι γραμμές........

Κανένας σεβασμός για τους πεζούς...

Η Αθήνα είναι αφιλόξενη πόλη για τους πεζούς. Θα μου πείτε τώρα, κάτι καινούργιο σας λέω.... Το σκεφτόμουν όμως μέρες, όταν βγαίνω για περπάτημα και περνάω και από ένα κοντινό super market. Η περιοχή κοντά στο εν λόγω super market έχει μεγάλα πεζοδρόμια που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν η χαρά του πεζού! Τα πεζοδρόμια στην Αθήνα και όπως φαίνεται και στα προάστια είναι η χαρά του ευκόλου παρκαρίσματος! Αφού κανείς δε δίνει κλήσεις σε κάτι τεράστια αυτοκίνητα που παρκάρουν εκεί που θα έπρεπε να περνάει ο πεζός, συνεχίζουν την ίδια τακτική. Ετσι όταν περνάω απ' την περιοχή κάνω σλάλομ, πάνω κάτω από το πεζοδρόμιο, μιας και διαφορετικά δεν γίνεται να περάσω. Και καλά εγώ, μπορώ και το κάνω, τι γίνεται με τους ανθρώπους στα καροτσάκια, τις μητέρες με τα μωρά στο καρότσι, άσε δε τους τυφλούς! Γιατί ο δήμαρχος έκανε τα μεγάλα πεζοδρόμια προέβλεψε τις ράμπες για όσους έχουν ειδικές ανάγκες, για τους τυφλούς..... Δεν σκέφτηκε όμως ούτε αυτός ούτε ο άλλος δήμαρχος που τον διαδέχτηκε να αστυνομεύσουν με κάποιον τρόπο τα ρημάδια τα πεζοδρόμια! Γιατί είναι λίγο εκνευριστικό το ανέβα κατέβα, περπάτα στο δρόμο, πρόσεχε τα αυτοκίνητα που ενοχλούνται όταν σε βλέπουν να περπατάς στο δρόμο! Μερικοί μάλιστα έχουν και το θράσος να σου φωνάζουν να ανέβεις στο πεζοδρόμιο! Δε βλέπουν ότι τα πεζοδρόμια είναι 'πιασμένα' από άλλα αυτοκίνητα.... Αυτοκίνητα λοιπόν στο δρόμο, φυσιολογικό, αλλά αυτοκίνητα και στα πεζοδρόμια! Ασε δε που πας να γλιτώσεις από τους μεγάλους δρόμους, στρίβεις στα δρομάκια, μόνο που σε αυτά, η μια τουλάχιστον πλευρά είναι πιασμένη από παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Περπατάς λοιπόν στο δρόμο αναγκαστικά, αντί για το πεζοδρόμιο και μπαίνεις ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα για να αποφύγεις τα άλλα που περνάνε κανονικά στο δρόμο. Επιμένω λοιπόν, οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες τι θα κάνουνε? Αυτούς τους ανθρώπους φαίνεται δεν τους έχουν υπολογίσει οι δήμαρχοι. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να μένουν κλεισμένοι σπίτι τους αφού δεν υπάρχει χώρος να μετακινηθούν! Κανένας σεβασμός για εκείνους ούτε για το γονιό που σπρώχνει το καροτσάκι με το μωρό του! Αυτή η πόλη είναι αποκλειστικά για τα αυτοκίνητα. Μέχρι που γεμίζουν τους δρόμους και δεν μπορούν να κινηθούν ούτε αυτά! Τότε η πόλη είναι αφιλόξενη για όλους! Νομίζω, όμως είναι θέμα παιδείας. Σε άλλες χώρες τα παιδιά(από το δημοτικό)μαθαίνουν πως είναι ο σωστός τρόπος να περπατούν, ποιος ο χώρος του πεζού και ποιος του αυτοκινήτου. Στην Ελλάδα, όπως και τόσα άλλα πράγματα είναι αφημένα στη μοίρα τους. Και η μοίρα ποτέ δεν ευνοεί εκείνους που έχουν ανάγκη! Οχι σ' αυτή τη χώρα..... Οσο δε περνούν τα χρόνια, τόσο χειρότερα είναι τα πράγματα. Ας ελπίσουμε πως κάποτε, κάποιος θα βάλει μια τάξη τουλάχιστον στο κυκλοφοριακό....

Ενας Τούρκος στην Αθήνα...

Δεν ξέρω αν μπορώ να εμπιστευτώ τους Τούρκους. Μπορεί να είναι κατάλοιπο από τα παιδικά μου χρόνια. Να είναι όλα όσα έχω ακούσει από τους μεγαλύτερους σε όλη μου τη ζωή. Ακόμα και σήμερα το πρωί την ώρα που έπινα καφεδάκι με την ηλικιωμένη θεία μου και τη συνομήλικη φίλη της, οι δυο γυναίκες είχαν την ίδια αντίδραση όταν άκουσαν για την επίσκεψη Ερντογάν. Και σας πληροφορώ πως μόνο καλή δεν ήταν! Πριν από αρκετά χρόνια είχα μια(και μοναδική)συνεργασία με Τούρκο που έληξε αρκετά άσχημα. Μπορεί να πέτυχα τον κακό Τούρκο και ένα σωρό άλλοι να είναι μια χαρά. Σε μια συζήτηση, όμως με τον παιδικό μου φίλο που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, άκουσα τα χειρότερα για το λαό αυτό. Η επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού, των 20 υπουργών του και των 100 επιχειρηματιών, ίσως βοηθήσουν κάπως τη χώρα μας στο θέμα του Τουρισμού, κάτι που το χρειαζόμαστε άμεσα. Δε νομίζω όμως ότι θα γίνει κάτι περισσότερο! Δε μπορώ να φανταστώ πως όλο αυτό το τσούρμο 'γειτόνων' ήρθε για βοήθεια και όχι για να βοηθηθεί και αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι το ΔΝΤ έχει μόλις λίγους μήνες που έφυγε από την Τουρκία, άρα χρειάζονται και αυτοί βοήθεια για την ανάπτυξη στη χώρα τους. Επίσης το ισλαμικό κράτος, δεν έχει πάψει να αποτελεί πρόβλημα για τον Ερτνογάν. Δεν είναι κακό που ήρθαν, αλλά ας μην περιμένουμε και πολλά. Ισως μας βοηθήσουν λίγο γιατί όπως λέει ο λαός το ένα χέρι νίβει το άλλο........ Είναι και ένα είδος διαφήμισης προς τα έξω. Μέχρι εκεί όμως! Παρεμπιπτόντως πρόσεξε κανένας την αμφίεση της κυρίας Ερτνογάν καθώς κατέβαινε από το αεροπλάνο? Με άφησε με μια απορία στα μάτια. Η οποία απ' ότι άκουσα πήγε για ψώνια πρώτα στο Κολονάκι και μετά στα Βόρεια προάστια. Η μαντίλα και το ισλάμ με Γκούτσι και Βερσάτσε???

Καλέ μου φίλε Νικόλα, απ' ότι φαίνεται είχαμε και οι δυο δίκαιο. Χθες για παράδειγμα, που έγινε η σιωπηρή διαμαρτυρία στο Σύνταγμα, κανένα κανάλι/ραδιοφωνικός σταθμός δεν κάλυψε το γεγονός. Κανένας δεν ασχολήθηκε! Δεν είχε φωτιά και αίμα! Δεν είχε φασαρία δακρυγόνα, ξυλοδαρμούς ή προσαγωγές. Δεν ήταν κάτω από τη σημαία κάποιου κόμματος! Ηταν λίγοι, κρατούσαν κεριά και δε φώναζαν συνθήματα. Εσύ που μπορείς να μάθεις 'από μέσα' ξέρεις καλύτερα. Νομίζω όμως ότι με λίγες λέξεις φαίνεται γιατί δεν ασχολήθηκε κανείς. Δεν ήταν κάτω από τη σημαία κόμματος, δεν είχε επεισόδια και κανένας δεν πήγε...έστω στο νοσοκομείο..... Σαν παλιός στο χώρο φαντάζομαι μπορείς να δώσεις εξήγηση.

Λίγος σεβασμός για τους νεκρούς...

Κανένας σεβασμός για τους νεκρούς. Διψασμένοι για αίμα αλλά κυρίως για νούμερα δεν αφήνουν τους ανθρώπους που έφυγαν από κοντά μας να ησυχάσουν πια! Λεπτομέρειες για τις ζωές τους, που προφανώς οι οικογένειες τους δε θα ήθελαν να γίνουν γνωστές. Το αίμα και το κλάμα μπροστά στο φακό 'πουλάει'. Σίγουρα κανένας από τις οικογένειες των εκλιπόντων δε θα ήθελε να δει τις τελευταίες τους στιγμές όπως τις δείχνουν στα κανάλια. Τόσο αρρωστημένο θέαμα! Αγωνίζονται για τα νούμερα οι δημοσιογράφοι, αλλά πόσο άρρωστοι είναι αυτοί που κάθονται και τα βλέπουν? Καμία αξιοπρέπεια για την κλίκα των δημοσιογράφων και ντρέπομαι που κάποτε ανήκα και εγώ σ' αυτούς. Πάντα αναρωτιόμουνα γιατί όταν πας να κάνεις ένα ρεπορτάζ σου ζητάνε να κάνεις τις ανάλογες ερωτήσεις που θα προκαλέσουν κλάμα στον ερωτηθέντα. Αυτό πουλάει! Αλλά για να πουλάει σημαίνει πως υπάρχει κόσμος που θέλει να τα ακούει, να τα βλέπει! Είναι το target group στο οποίο απευθύνονται τα κανάλια. Αρα υπάρχει μεγάλο κοινό που 'τη βρίσκει' να βλέπει τραγικά γεγονότα, όσο πιο κοντά μας, όσο πιο τραγικά, τόσο καλύτερα! Φαντάζομαι είναι το ίδιο κοινό που σταματάει να κοιτάξει όταν γίνεται ένα ατύχημα. Αν έχει και αίμα τόσο καλύτερα! Δεν είναι εκείνοι που μπορούν να βοηθήσουν, είναι οι άλλοι που τους αρέσει να βλέπουν τον τραυματία στη μέση του δρόμου, ή το νεκρό! Τι νοιώθουν αυτοί οι άνθρωποι? Γιατί τους αρέσει αυτό το θέαμα? Και σε τελευταία ανάλυση δε σέβονται τίποτα? Ο τραυματίας ή ο νεκρός που κείτεται στη μέση του δρόμου δε δικαιούται ένα μίνιμουμ αξιοπρέπειας? Μου θυμίζουν βρικόλακες αυτά τα άτομα που κοιτάζουν έναν αιμόφυρτο άνθρωπο στη μέση του δρόμου. Αρρωστημένα μυαλά. Προσωπικά δεν αντέχω να δω συνάνθρωπό μου στη μέση του δρόμου, αν δεν μπορώ να βοηθήσω κλείνω τα μάτια μου και φεύγω γρήγορα. Ισως γιατί εμένα μου έτυχε να βρεθώ στο δρόμο και να κρατάω αγκαλιά το φίλο μου που ξεψυχούσε. Σταματούσαν και τότε οι περίεργοι, για να δουν όχι να βοηθήσουν! Κανένας δε φώναξε ασθενοφόρο, να κοιτάξουν μόνο ήθελαν λες και είμασταν εκεί για την τέρψη των οφθαλμών τους μόνο. Ετσι και τώρα, δείχνουν τα κανάλια και σίγουρα θα δούμε και αύριο, στις Κυριακάτικες εφημερίδες εικόνες ανατριχιαστικές που κάνουν τα μάτια μας να πονούν. Γιατί αυτό φαίνεται πουλάει. Γιατί είναι πολλά τα άρρωστα μυαλά που θέλουν να δουν. Ετσι μπαίνουμε από την κλειδαρότρυπα στη ζωή του νεκρού γιατί είναι πολύ πιο εύκολο από τη ζωή των ζωντανών. Ξεχνάμε για λίγο το σωρό των προβλημάτων μας με απάνθρωπο τρόπο. Η χώρα βουλιάζει, η οικονομική κατάσταση μας είναι τραγική και αντί να αντικρίσουμε την πραγματικότητα του καθενός μας χαζεύουμε στην τηλεόραση, σαν τους βρικόλακες που διψούν για αίμα, ανατριχιαστικά στιγμιότυπα!

 

Εξέγερση!

Τόση οργή μαζεμένη δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου! Βγήκα χθες για μια δουλειά και μίλησα με αρκετό κόσμο. Ετοιμοι να εκραγούν όλοι. Τι τους είχε πειράξει περισσότερο? ΟΛΑ! Η κοροϊδία, όχι τόσο των ξένων, αλλά των εθνοπατέρων μας περισσότερο. Μέτρα άδικα στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες! Γιατί αν μειώσεις λίγο το μισθό του υψηλόβαθμου στελέχους δεν αλλάζει τίποτα στη ζωή του. Οταν κόβεις όμως έστω και λίγο από τη σύνταξη των 700 ευρώ, είναι 'θάνατος'! Ακουσα από μια φίλη που μόλις είχε γυρίσει από το ταξίδι του μέλιτος(υψηλόβαθμο στέλεχος σε ιδιωτική εταιρεία)πως με την επιστροφή της την περίμενε και η απόλυση. Η φίλη είχε προγραμματίσει τη ζωή της και ήθελε να κάνει και ένα παιδί. Ολα όμως άλλαξαν με τη νέα κατάσταση. Και αυτό δεν είναι τραγικό θα σκεφτεί κανείς. Ομως κάθε άνθρωπος στο μικρόκοσμό του, προγραμματίζει τη ζωή του και όταν ξαφνικά ανατρέπεται το σύμπαν λογικό είναι να πανικοβάλλεται. Η ξαδέρφη μου δουλεύει στο δημόσιο. Πάλεψε για τη δουλειά αυτή. Ηθελε να έχει μια ασφάλεια στον εργασιακό της τομέα. Ξαφνικά της μείωσαν το μισθό της τόσο που δεν ξέρει πως θα τα βγάλει πέρα στο εξής. Ενας οδηγός ταξί μου είπε 'εδώ διώξαμε τη χούντα, θα το σταματήσουμε και αυτό'. Ο πατέρας μου, που είναι μεγάλος άνθρωπος, βλέπει τα πράγματα με την ψυχραιμία της ηλικίας του, λέει: 'εγώ πέρασα κατοχή'..... Κάπως έτσι βιώνει την σημερινή κατάσταση εκείνος και αρκετοί άνθρωποι της ηλικίας του. Θα ήθελα να ξέρω με πιο δικαίωμα αλλάζεις τη ζωή τόσων ανθρώπων! Για πολλούς οι αλλαγές είναι τραγικές, τι μπορείς να πεις στον πατέρα που με ένα νόμο του στερείς την 'άνεση' να στείλει το παιδί του στο πανεπιστήμιο. Τι μπορείς να πεις στη μάνα που δούλεψε μια ζωή, τακτοποιώντας τα σπίτια μερικών(χωρίς αποδείξεις βέβαια) για να μεγαλώσει τα παιδιά της? Να μαζέψει αποδείξεις? Γιατί? Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τόσο πολύ κόσμο, τόσο πολύ οργισμένο! Κακοί πολιτικοί που έκαναν τεράστιες περιουσίες με τα λεφτά του λαού. Τόσοι λάθος πολιτικοί χειρισμοί! Και στο τέλος η καυτή πατάτα στα χέρια κάποιου και εμείς να πρέπει να δεχτούμε τις αποφάσεις του. Γιατί? Δεν ήμουν εγώ αυτός που διασπάθισε το δημόσιο χρήμα! Δεν έκανα εγώ περιουσία με χρήματα του λαού! Δεν πέρασαν και ΕΜΕΙΝΑΝ στα δικά μου χέρια ευρωπαϊκά κονδύλια! Δεν έφτιαξα σπίτια σε νησιά με τα χρήματα του Ελληνικού λαού! Δεν αγνόησα εγώ νόμους που είχα θεσπίσει για ίδιον όφελος! Δεν κρύφτηκα εγώ πίσω από τη βουλευτική μου ασυλία για να μη διωχθώ ποινικά! Δεν έκλεψα εγώ το δημόσιο χρήμα και το έκρυψα σε off shore εταιρείες! Δεν είχα εγώ λιμουζίνες για τις μετακινήσεις μου, που φυσικά ήταν πληρωμένες από το λαό, αυτές και τα καύσιμά τους! Δεν έκανα εγώ τόσους πολλούς λάθος χειρισμούς ώστε να φτάσει η χώρα μου να γίνει επαίτης του πλανήτη! Γιατί λοιπόν ζητάτε άρχοντες του τόπου αυτού να πληρώσω ΕΓΩ?......... Για αυτό είναι οργισμένος ο κόσμος. Για αυτό κατεβήκαμε όλοι να διαδηλώσουμε! Γιατί δεν γίνεται άλλος να ωφελείται και άλλος να πληρώνει! Γιατί το έχουμε δει πολλές φορές το ίδιο έργο και δεν πάει άλλο! Γιατί δεν μπορούμε να σφίξουμε άλλο το ζωνάρι! Γιατί βαρεθήκαμε πια να είμαστε πρόβατα! Γιατί δεν αντέχουμε άλλο να πληρώνουμε τα λάθη που έκαναν άλλοι! Τέρμα λοιπόν τα ψέματα αυτή τη φορά θα ενωθούμε όλοι για να μη χάσουμε εντελώς την αξιοπρέπειά μας!

μου άρεσε αυτή η φωτογραφία της ορτανσίας...τι λέτε?

Καληνύχτα

Μερικές μέρες είναι πιο δύσκολες από τις άλλες. Ας είναι ο καιρός θαυμάσιος και ας ευωδιάζουν τα λουλούδια στον κήπο. Δεν έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση. Πρέπει να πάψει να με στενοχωρεί κάποτε, άλλωστε χρήματα είναι! Καμιά φορά είναι οι ανθρώπινες σχέσεις που μας στενοχωρούν περισσότερο. Βρήκα μια φωτογραφία με γατάκια και χαμογέλασα λίγο.....

Καλή Πρωτομαγιά!