Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Γεια σας και πάλι, είμαι εγώ η serenata, η κατά κόσμον Σοφία...

Serenata, είναι από το παλιό τραγούδι της Αρλέτας που έλεγε για μια γάτα και επειδή εγώ λατρεύω τις γάτες θεωρώ ότι το serenata παραπέμπει στην αγάπη μου για τις γάτες....

Θα μου πείτε εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ με τις γάτες.

Ε! Τι να κάνουμε έχω και εγώ τα κουσούρια μου.

Προτιμάτε να σας κάνω οικονομική ανάλυση, όπως άλλωστε το μισό του Ελληνικού πληθυσμού(ειδικά στα καφενεία οι θαμώνες βρήκαν θέμα για πολύ καιρό)!

Όπως άλλωστε και στα 'παράθυρα' των καναλιών.

Παλιά λέγανε ότι στην Ελλάδα αν πετάξεις πέτρα θα πετύχεις ή πρόεδρο ή σκύλο, τώρα μπορεί να πετύχεις 'οικονομικό αναλυτή'.

Ολοι, ανεξαρτήτως κόμματος 'ξέρουν' τι πρέπει να γίνει όσον αφορά την οικονομική κατάσταση του τόπου, αν ότι έγινε είναι καλώς καμωμένο αν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι, αν ότι έγινε έγινε και όλα θα πάνε καλά ή άσχημα....

Ανοίγεις ραδιόφωνο για να ακούσεις ειδήσεις και ανάλογα με το σταθμό που διάλεξες μαθαίνεις ότι πάμε καλά ή πως πρέπει να φύγουμε το συντομότερο από τη χώρα!

Η αλήθεια είναι πως η μετανάστευση, για οικονομικούς λόγους, θα έπρεπε να έχει αρχίσει προ πολλού.

Αλλά βλέπω πως έχω γίνει και εγώ πολιτικός αναλυτής...ή κάποιος που παρατηρεί τους πολιτικούς αναλυτές.

Μήπως πρέπει να πάω να φτιάξω μπαρμπούνια μαρινάτα, όπως λέει το τραγούδι για τη serenata?

Και να πάψω να ασχολούμαι με την οικονομία της δύστυχης μας χώρας μιας που είμαι και άσχετη με τα οικονομικά?

Θα μου πει κανείς, είδαμε και αυτούς που περνιούνται για σχετικοί πως τα κάνανε.....

Αλλά δε θα πέσω στο επίπεδό τους γιατί έχω και μια παιδεία και μια ανατροφή που δεν το επιτρέπει!

Ω! ναι δεν κομπάζω, αλλά είμαι γυναίκα μορφωμένη, καλλιεργημένη, ταξιδεμένη, με καλή ανατροφή!

Και αφού έχω δικό μου blog μπορώ να γράφω ότι θέλω :)!!

Νομίζω καλύτερα να πάω να βρω τη serenata.

Αρκετά με τα οικονομικά για τώρα!

Θα προσπαθήσω να καταλάβω αν έχουμε χρεοκοπήσει ΠΟΛΥ.........

serenata

Με λένε Σοφία και αποφάσισα να δοκιμάσω να γίνω blogger!

Κάπως ακούγεται αυτό...σαν τους αλκοολικούς που σηκώνονται στην ομάδα και δηλώνουν 'είμαι ο Χ και είμαι αλκοολικός!'.....

Κάπως έτσι αποφάσισα κι εγώ να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.

Αυτό που μπορώ με σιγουριά να σας δηλώσω είναι πως θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας.

Ελπίζω να διαβάσουν μερικοί άνθρωποι τις σκέψεις μου και όσοι θέλουν μπορούν να γράφουν και κάποιο σχόλιο.

Να έχουμε ένα είδος επικοινωνίας.

Για να είμαι, λοιπόν ειλικρινής πρέπει να σας πω ότι πήρα την απόφαση να ξεκινήσω αυτό το blog μόνη, χωρίς να ξέρω και πολλά, αλλά με πολύ διάθεση.

Το πρώτο κείμενο που έγραψα χθες για αρχή χάθηκε !!!

Πως και γιατί δεν έχω καταλάβει.

Εχω κουραστεί από τις ειδήσεις, το ΔΝΤ και τη σκέψη ότι η χώρα μας διασύρεται και αν δεν έχουμε πτωχεύσει, θα γίνει και αυτό γρήγορα.

Βαρέθηκα να ακούω για απεργίες που κατά την ταπεινή μου γνώμη δε βοηθάνε και πολύ.

Είπα λοιπόν να κάνω κάτι διαφορετικό απ' ότι έκανα μέχρι τώρα, να γράφω σ' ένα blog.

Η αλήθεια είναι πως από μικρή έγραφα...γέμισαν τα συρτάρια στο γραφείο μου.

Σκέφτηκα λοιπόν να κουράσω και τα δικά σας μάτια με τα γραπτά μου!

Μπορεί αυτή η ανάγκη να έχει να κάνει με τις υπαρξιακές μου ανησυχίες!

Γιατί ερχόμαστε σ' αυτό τον κόσμο?.........

Αφού το μόνο σίγουρο είναι πως θα ξαναφύγουμε......

Δεν πρέπει να αφήσουμε κάτι πίσω μας?

Να γιατί μερικοί άνθρωποι δεν πεθαίνουν δεν χάνονται ποτέ όσα χρόνια και αν περάσουν απ' το βιολογικό θάνατό τους.

Αυτό σκεφτόμουν πέρυσι όταν τελείωσα ένα ακόμα υπέροχο βιβλίο του Α. Καμύ.

Δε λέω ότι θα γίνω ίδια, θα ήταν ιεροσυλία και χαζομάρα μαζί!

Μπορώ όμως να δοκιμάσω να γράψω κάτι που να μην είναι σαχλό και να αρέσει και σε κάποιους που θα μπουν στο κόπο να το διαβάσουν!

Ετσι πολύ απλά, λέω να ξεκινήσω!

Με λένε Σοφία και σας χαιρετώ!