Παιδικοί φίλοι...

Οσο είμαστε μικροί οι φίλες και οι φίλοι είναι πολλοί.
Μεγαλώνοντας όμως ο κύκλος μικραίνει τρομακτικά.
Είναι που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μας;
Γινόμαστε πιο επιλεκτικοί;
Πάντως ένα είναι σίγουρο, βλέπουμε ελαττώματα στους παιδικούς φίλους.
Ανθρωποι με τους οποίους μεγάλωσες μαζί ξαφνικά σου φαίνονται πολύ επιφανειακοί, πολύ χαζοί, υπερβολικά κουτσομπόληδες ακόμα και κακοί!
Σα να ξυπνάς μια μέρα και ανακαλύπτεις πως δεν έχεις τίποτα κοινό με τη φίλη που μένει δίπλα σου, που μεγάλωσες μαζί, που έχεις μοιραστεί τόσα μυστικά...
Το γεγονός πως εκείνη παντρεύτηκε ενώ εσύ όχι σίγουρα είναι θέμα.
Εκτό από αυτό, που σίγουρα παίζει ρόλο,τι άλλο συνέβη;
Αλλαξες εσύ;
Αλλαξε εκείνη;
Αλλάξατε και οι δυο προς διαφορετικές κατευθύνσεις όμως;
Η μήπως εσύ προχώρησες, εξελίχθηκες ενώ εκείνη έμεινε η ίδια;
Και αν είναι έτσι γιατί το βλέπεις τώρα;
Φαίνεται, όσο πιο μικροί είμαστε τόσο μεγαλύτερες ανοχές έχουμε.
Μεγαλώνοντας βλέπουμε καθαρότερα, μας ενοχλούν πράγματα που στην εφηβεία αλλά κυρίως πριν δεν τα παρατηρούσαμε.
Και μιλάμε για ανώδυνα πράγματα.....
Οχι για κακίες και πισώπλατα μαχαιρώματα!
Το γεγονός είναι ότι ξεκόβουμε από τους παιδικούς μας φίλους, από μια ηλικία και μετά.
Κάτι άλλο που έχω παρατηρήσει είναι πως οι γυναίκες χάνονται από τις παιδικές φίλες πολύ περισσότερο από τους άντρες.
Μήπως τελικά αυτό που λένε οι άντρες, για τις δυνατές φιλίες τους, δεν είναι καθόλου μύθος;
Δεν ανήκω στους ανθρώπους που κάνουν διαχωρισμό μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Η πραγματικότητα όμως με διαψεύδει...εν μέρη.
Προσωπικά μου έχει μείνει μόνο μια παιδική φίλη.
Υπήρχαν άλλες δυο.
Η μια αποδείχτηκε φίλη-φίδι και με την άλλη βρεθήκαμε να μην έχουμε τίποτα μα τίποτα κοινό.
Τουλάχιστον η δεύτερη δε με πλήγωσε.
Παράλληλα βλέπω πως και οι παιδικοί μου φίλοι απομακρύνθηκαν.
Απομακρύνθηκαν από μένα, μεταξύ τους, οι άντρες πια εξακολουθούν να είναι φίλοι όπως παλιά.
Είναι αυτό το δέσιμο μεταξύ ανδρών που δεν το έχουμε οι γυναίκες.
Επίσης οι άντρες δε ζητάνε και πολλά από τους φίλους τους.
Πολλοί απ' αυτούς αρκούνται στο να πίνουν μπίρες μαζί, να βλέπουν ποδόσφαιρο και να μιλάνε για γυναίκες.
Εντάξει υπάρχουν και καλλιεργημένοι άντρες που πολλές φορές βιώνουν τα προβλήματα που έχουν οι γυναίκες με τις παιδικές φίλες τους.
Οταν όμως παύεις να κάνεις παρέα με την παιδική σου φίλη δεν αποποιήσαι ένα κομμάτι από το παρελθόν σου;
Τι κάνεις με εκείνα τα χρόνια της παιδικής αθωότητας, αφού δεν έχεις την παιδική φίλη που τα μοιράστηκες να μιλήσεις γι αυτά;
Τι συμβαίνει όταν θυμάσαι όμορφα περιστατικά που τα έζησες μ' έναν άνθρωπο με τον οποίο δε μιλάς πια;
Προτιμάς να μην τα θυμάσαι;
Είναι γέλια και σκανδαλιές που έγιναν από σένα και ένα πρόσωπο που δε θέλεις να εμφανίζεται πια στη μνήμη σου.
Πολύ οδυνηρό να αποφεύγεις τόσο όμορφες στιγμές.
Δε φτάνει που μεγαλώνουμε, μας πονάνε και οι όμορφες μνήμες των παιδικών μας χρόνων.....