Οταν πονάει η καρδιά...

Πόσο μπορούμε να αντέξουμε τον πόνο?
Και καλά όταν ο πόνος είναι σωματικός καθένας μας έχει τα όριά του.
Οταν όμως πονά η καρδιά;
Υπάρχουν όρια;
Σίγουρα δεν είναι το ίδιο με το σωματικό πόνο.
Κάποιος μπορεί να αντέχει το σωματικό πόνο αλλά όταν πρόκειται για συναισθήματα να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος.
Στην ίδια άσχημη περίπτωση, δεν πονάμε όλοι το ίδιο.
Πως αντιμετωπίζουν τον εσωτερικό πόνο οι άντρες και πως οι γυναίκες;
Εχουμε μάθει ότι οι άντρες δεν κλαίνε.
Περνώντας τα χρόνια νομίζω ότι αυτός είναι άλλος ένας μύθος που έχει καταρριφθεί.
Μπορούμε λοιπόν να μη μιλάμε για άντρες και γυναίκες, αλλά για άτομα που βιώνουν μια δυσάρεστη κατάσταση.
Ο καθένας την αντιμετωπίζει διαφορετικά.
Και όταν μιλάμε για ψυχικά νορμάλ ανθρώπους και εκεί υπάρχουν διαφορές.
Κατ' αρχάς εξαρτάται από το πως καθορίζουμε το νορμάλ άτομο.
Πόσοι από εμάς μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι είμαστε εντάξει;
Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της εποχής;
Κάποιες περιόδους της ζωής μας είμαστε περισσότερο ευάλωτοι από άλλες, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
Αυτές τις εποχές το παραμικρό μας στενοχωρεί.
Πόσο διαφορετικός - λιγότερος είναι ο πόνος του χωρισμού από τον πόνο του θανάτου;
Αλλά και ο χωρισμός δεν είναι ένα είδος απώλειας;
Παίζει ρόλο και στο χωρισμό και στο θάνατο δικού μας προσώπου η εποχή που το βιώνουμε;
Ενας θάνατος, όταν όλα στη ζωή μας πάνε καλά θα πονέσει λιγότερο;
Η τελικά έχει να κάνει με το χαρακτήρα του ατόμου που το αντιμετωπίζει, τους ανθρώπους γύρω του, τη σχέση με τον εκλιπόντα και ένα σωρό άλλες παραμέτρους που δεν μπορώ να φανταστώ.
Και αφού έχεις βιώσει το θάνατο αγαπημένου σου προσώπου, κοιτώντας πίσω δε θα σκέφτεσαι ό,τι στενοχωριόσουν χωρίς λόγο για ασήμαντα πράγματα;
Αν σου τύχει κάτι από αυτά τα 'ασήμαντα' αφού έχει περάσει χρόνος από την απώλεια που έζησες θα το βιώσεις διαφορετικά απ' ότι πριν;
Οταν χωρίζει ένα ζευγάρι παντρεμένων γιατί λένε πως ο πόνος είναι περισσότερος απ' όσο όταν χωρίζει ένα ζευγάρι μη παντρεμένων;
Δεν έχει να κάνει με την αγάπη;
Με τις συνθήκες χωρισμού;
Με τους ανθρώπους;
Με τις ηλικίες;
Το πόσο και για ποιο λόγο υποφέρει ο καθένας είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα, ανθρώπου.
Η ξαδέρφη μου δεν αντέχει τους θανάτους και τους οδοντιάτρους.
Οταν όμως φοβήθηκα πως κάτι έχω στο στήθος ήρθε μαζί μου στη γυναικολόγο(δεν το συζήτησε, το έκανε!) να μου κρατήσει το χέρι μήπως και...
Εγώ όταν έχασα τη μαμά μου δεν έχυσα ούτε ένα δάκρυ.
Ενοιωθα μουδιασμένη...το μόνο που ήθελα ήταν να μείνω μόνη.
Μου πήρε επτά μήνες μέχρι να ξεσπάσω.
Οταν άρχισα να κλαίω δεν μπορούσα να σταματήσω.
Αρνηση.
Οταν μου συμβαίνει κάτι άσχημο, στην αρχή είμαι ψύχραιμη.
Αρνούμαι να το πιστέψω και ασχολούμαι με τους άλλους.
Αυτό μπορεί να δημιουργήσει άλλα προβλήματα ψυχοσωματικά.
Το λέω προσπαθώντας να δείξω πόσο διαφορετικά βιώνει ο καθένας μας τον πόνο.
Πόσο μεγάλο ρόλο παίζει ο χαρακτήρας του ανθρώπου και οι συνθήκες;
Χρειάζεται βαθιά γνώση ψυχολογίας για να μπορείς να αγγίξεις το θέμα αυτό.
Το θέμα του συναισθηματικού πόνου.
Χρειάζεται γνώση, και ευαισθησία για να καταλάβεις τι βιώνει ο άλλος.
Προσπάθησα να κάνω μια αναφορά.
Δεν είμαι ειδικός αλλά ελπίζω να μην ήμουν πολύ επιφανειακή.
Σε λίγες γραμμές δεν αναλύεται ένα τεράστιο θέμα όπως αυτό...
Θέλησα να σας κεντρίσω το ενδιαφέρον για το θέμα, ελπίζω κάτι να κατάφερα.

Ορίστε και μια ντάλια...