Ενα Ψέμα...

Δε μ' αγάπησες... Ποτέ σου δε μ' αγάπησες; Ολα ήταν ψέμα. Τόσα χρόνια, τόση ζωή ήταν ψέμα. Εγώ σε πίστεψα. Για σένα παράτησα τα πάντα. Το ξέρεις. Ξέρεις πόσο σ' αγαπούσα. Δεν ανάσαινα χωρίς εσένα. Δεν είχα πνοή.... Και το ταξίδι... Το ταξίδι δεν το ήθελα! Δε σου είπα τίποτα, μα δεν το ήθελα. Σ' ακολούθησα όμως. Φοβόμουν αλλά ήρθα. Δεν ήθελα να φύγω. Ηρθα μαζί σου. Το τελευταίο μας ταξίδι και συ άκεφος. Δε με κοιτούσες. Μίλαγες ελάχιστα. Το ένοιωθα πως θα ερχόταν το τέλος το ήξερα. Οχι βέβαια έτσι. Ολο το ταξίδι ούτε ένα φιλί. Τέτοιο μεγάλο ταξίδι. Ούτε ένα σφίξιμο στο χέρι. Σαν ξένοι ταξιδεύαμε. Λες και μου έκανες παρέα από υποχρέωση. Δε μ' αγαπούσες πια. Γιαυτό έφυγες και έτσι. Σαν κυνηγημένος. Δεν με κοίταξες στα μάτια να μου πεις πως τελειώσαμε. Αρπαξες το σακβουαγιάζ κι έτρεξες. Πότε χάθηκες από τα μάτια μου ακόμα αναρωτιέμαι. Πως χάθηκες έτσι; Δεν ήταν αντρίκειο φέρσιμο. Τόσα χρόνια μετά και σκέφτομαι πως δεν έπαθα τίποτα. Μόνη έξω απ' το αεροδρόμιο. Ολομόναχη! Πότε μου έκλεψες τα κλειδιά; Κι απ' τα δύο σπίτια. Καθισμένη στο πεζοδρόμιο. Εξω απ' το αεροδρόμιο... Σα να με βλέπω τώρα. Πως άντεξα; Δεν ξέρω πως άντεξα, ήταν σα να με χτύπησε κάτι. Εσύ με χτύπησες. Τέτοιο χτύπημα στην καρδιά πως το σκέφτηκες; Πως μπόρεσες; Μετά από όλα όσα είχαμε ζήσει... Εφυγες χωρίς να κοιτάξεις πίσω. Δε σ' ένοιαζε αν θα ζούσα. Αν θα το άντεχα. Δε μ' αγαπούσες καθόλου. Με ρήμαξες! Με άφησες δίχως καρδιά το ξέρεις. Τόση αγάπη. Σου είχα δώσει τη ζωή μου. Δε σε ένοιαξε. Τόσος πόνος... Τόσα χρόνια.... Γιατί; Ποτέ δε μ' αγάπησες αληθινά. Ενα ψέμα. Τόσα χρόνια ζούσα ένα ψέμα......