Καθώς έβλεπα τον αγώνα μπάσκετ τι θυμήθηκα....
Θυμήθηκα τη γιαγιά μου....
Ετυχε μερικές φορές να παρακολουθήσει αγώνα μπάσκετ.
Δεν καταλάβαινε όμως η φουκαριάρα....
Ισως δεν έβλεπε και πολύ καλά.
Ξαφνικά γύρισα πολλά χρόνια πίσω.!!
Είδα τη γιαγιά μπροστά στην τηλεόραση...
-Πως τα λυπάμαι τα κακόμοιρα(είχε πει για τους μπασκετμπολίστες).
-Παιδεύονται τόση ώρα και δεν καταφέρνουν να το πετύχουν....
Ποιος ξέρει τι σκεφτόταν, γιατί δεν καταλάβαινε.....
Δεν προσπάθησα ποτέ να της εξηγήσω.
Γελούσα με τις παρατηρήσεις της.
Τις έβρισκα διασκεδαστικές......
Και η γιαγιάκα μου χαμογελούσε...
Δεν την πείραξε ποτέ.....
Ηξερα πόσο τυχερή ήμουν!
Ηξερα πως είχα μια μοναδική γιαγιά.
Ηξερα πως με λάτρευε......
Κι εγώ τη λάτρευα.
Δεν της το έδειξα όσο θα πρεπε φοβάμαι....
Οταν έφυγε νόμιζα πως δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος.
Για την εποχή εκείνη ίσως να ήταν ο μεγαλύτερος πόνος...
Ο πρώτος αληθινός πόνος απώλειας...
Με βλέπεις γιαγιάκα από κει πάνω;;
Υπήρξα ευλογημένη που με μεγάλωσες εσύ!
Από σένα πήρα τη λατρεία για τις γάτες....
Εχεις τη σερενάτα κοντά σου, είμαι σίγουρη πως τη χαϊδεύεις....
Δε σε ξεχνάω γιαγιούλα...
Δε σου είπα πολλές φορές πόσο σ' αγαπώ....
Ισως δε σου έδειξα όλη την αγάπη που ένοιωθα...που άξιζες...
Εύχομαι σαν άγγελος που θα είσαι κάτι να έχεις καταλάβει....
