Νύχτα κι ο αέρας φυσά.
Μήπως είσαι συ που μου ψιθυρίζεις;
Θα έρθεις όταν κοιμηθώ να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά;
Θυμάμαι τα μάτια σου....
Το χαμόγελό σου...
Ελα να κοιμηθείς πλάι μου...
Ονειρεύομαι πως σε φέρνει ο αέρας.
Στις φυλλωσιές των δέντρων που χορεύουν, ακούω το γέλιο σου...
Με σκέφτεσαι!
Σίγουρα όχι όσο εγώ....
Η μήπως όχι;
Θα με περίμενες ως το φθινόπωρο είπες...
Πόσο γλυκό μου φάνηκε...
Θα με περίμενες.....
Πόσο τρυφερό...
Η σκέψη σου με κάνει να χαμογελώ.
Τα φύλλα παίζουν τη δική τους μουσική...
Σα ν' ακούω τη φωνή σου...
Πόσο γλυκιά η φωνή σου...
Σαν εσένα....
Μπαίνω στη θάλασσα και κολυμπώ μέχρι να είμαι μόνη...
Ολο το σώμα μες το νερό...
Σε νιώθω πλάι μου.
Κολυμπάμε αργά μόνοι μας...
Κολυμπάμε και κουβεντιάζουμε, κουβεντιάζουμε και κολυμπάμε...
Κι όταν νυχτώνει όπως τώρα...
Οταν φυσά όπως απόψε...
Σ' ονειρεύομαι.
Κάθεσαι δίπλα μου στον καναπέ...
Το θυμάσαι.
Μου χαμογελάς και είναι σα να μην έχει περάσει μια μέρα!
Ετσι νιώθω.
Πως δεν έχει περάσει στιγμή...
Θα ρθεις πάλι...
Το ξέρω.....
Μου το λέει το θρόισμα των φύλλων.
Το νυχτολούλουδο και το γιασεμί με διαβεβαίωσαν.....
Και γω δε θα κάνω άλλα λάθη.....
Μου το ψιθύρισε ο άνεμος απόψε!
