Φυλακισμένη
στο σπίτι.
Θα
μπορούσε να είναι ένας ωραίος τίτλος
για το...δράμα που ζω.
Μέσα
στις γιορτές ο Δήμος αποφάσισε να μας
(ξανά)κάνει τα πεζοδρόμια.
Τα
είχε κάνει ο προ - προηγούμενος δήμαρχος.
Είναι
φαίνεται έθιμο κάθε δεύτερος δήμαρχος
να τα ξηλώνει πεζοδρόμια, να φτιάξει
διαφορετικά.
Μέσα
στις γιορτές τα ξήλωσαν.
Δεν
ξήλωσαν κομμάτι κομμάτι.
Ολόκληρο
το δρόμο!
Αφού
τελείωσαν σχετικά γρήγορα τη μια πλευρά,
άρχισαν την άλλη.
Σ'
αυτή την άλλη είναι το σπίτι μου.
Με
φρίκη είδα μια μέρα τα πλακάκια ξηλωμένα.
Ενας
τρομακτικός θόρυβος με ξύπνησε, έτρεξα
έξω να δω και είδα τις πλάκες όρθιες!
Ετσι
σηκώθηκαν και οι τρίχες της κεφαλής
μου.
Θυμήθηκα
κάτι ταινίες καταστροφής, που διαλύονται
οι δρόμοι!
Ετσι
ακριβώς ήταν την πρώτη μέρα το πεζοδρόμιο
μου.
Τη
δεύτερη μέρα, ένα μηχάνημα που έκανε
ακόμα περισσότερο θόρυβο πήρε τις πλάκες
και άφησε χώμα.
Ανακατεμένο
χώμα, λακκούβες....
Τι
να σας πω;
Μια
κόκκινη και λευκή κορδέλα είναι δεμένη
από την εξώπορτα του κήπου μου στο στύλο
της ΔΕΗ.
Λίιιιγο
παρά πέρα είναι μια λακκούβα ίσα με το
μπόι μου, την έχουν κυκλώσει μ' ένα
πορτοκαλί πλέγμα.
Ολ'
αυτά έγιναν σε δυο τρεις μέρες.
Απ'
το πρωί ως το μεσημέρι.
Φαίνεται
όμως ήταν πολύ κουραστικό.
Γιατί
σταμάτησαν.
Ναι!
Και
μετά ήρθε και ο παλιόκαιρος......
Και
να μη σας τα πολυλογώ, το χώμα έγινε
λάσπη.
Μπροστά
στο σπίτι μου έχω μια τάφρο!!!!!!!!!
Δεν
ξέρω αν το έχει περάσει κανένας αλλά
όσο κι αν προσπαθώ να το κάνω να φανεί
λίγο αστείο δε μπορώ.
Εχω
να βγω απ' το σπίτι μια βδομάδα τώρα!
Μη
μου πείτε να πάρω το Δήμο, ο ίδιος ο
δήμαρχος ήταν εδώ στο ξεκίνημα.
Να
μας διαβεβαιώσει πως έχει βρει κονδύλια
και δε θα πληρώσουμε τα νέα πεζοδρόμια
στα δημοτικά τέλη.
Αν
ήταν να τα πληρώσω κιόλας ευχαρίστως
του πετούσα ένα απ' τα κομμάτια στο
κεφάλι.
Προφανώς
κάποιοι τρώνε με χρυσά κουτάλια.
Και
ειλικρινά δε με πειράζει!
Ας
φάνε......
Μόνο
να το τελειώνανε πρώτα;......
Δε
μπορώ να βγω απ' το σπίτι, είναι τραγικό!
Για
προσπαθήστε να έρθετε στη θέση μου για
πολύ λίγο.
