Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Διακριτικότητα: ευγένεια ή αδυναμία;....

Πιστεύω πως η διακριτικότητα είναι μέρος της ευγένειας, των καλών τρόπων.
Το να μη θέλεις να ενοχλείς....
Από μια εποχή και μετά άρχισα να νομίζω πως μόνο εγώ έχω αυτή την άποψη.
Το πρόβλημα μου είναι πως ο περισσότερος κόσμος το βλέπει σαν αδυναμία.
Πατάει πάνω στη διακριτικότητα μου!
Κουράστηκα.
Πραγματικά κουράστηκα αλλά δε θέλω και ν' αλλάξω.
Το να είσαι διακριτικός δε δείχνει αδύναμο χαρακτήρα.
Δείχνει ευγένεια, λεπτότητα.
Οσοι πάτησαν πάνω στη διακριτικότητα μου γιατί θεώρησαν πως μπορούν...
Οσοι με γνωρίζουν και σκέφτονται να το κάνουν....
Δεν είναι μόνο αγενείς.
Είναι τζάμπα μάγκες!
Είναι κακοί και άξεστοι.
Βλέπεις πως ο άλλος από ευγένεια δε θα σ' ενοχλήσει και πατάς σ' αυτό.
Γιατί νομίζεις πως είσαι ανώτερος.
Γιατί το εγώ σου σ' έχει κάνει πρεσβύωπα!
Δε βλέπεις, δεν καταλαβαίνεις.
Μπορεί και να μη σε νοιάζει.
Δεν έχεις τρόπους.
Γιατί αν είχες θα αναγνώριζες τη λεπτότητα του άλλου.
Με θυμώνουν αυτοί οι άνθρωποι.
Και τους συναντώ συνεχώς.
Λες και τους έλκω κατά κάποιον τρόπο.
Δε θα αλλάξω όμως εγώ επειδή στον κόσμο περισσεύει η αγένεια!
Οσοι πατάνε στη δική μου ευγένεια, δεν αξίζουν ούτε ένα βλέμμα μου.
Στενοχωριέμαι αλλά στην πραγματικότητα αυτή είναι η αλήθεια.
Δεν αξίζουν!
Οτι κι αν νομίζουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους.
Η ξιπασιά είναι σίγουρα περισσότερη απ' την ευγένεια.
Δεν έχω σκοπό όμως ν' αλλάξω εγώ γι αυτό.