Δε
θέλω να αναφερθώ ξανά στους δήθεν
φιλόζωους, που τα καλοκαίρια μαζεύουν
σκυλάκια ή γατάκια για να τα παρατήσουν
όταν φύγουν.
Θα
γράψω για τις γάτο-ιστορίες που έζησα
το καλοκαίρι που μας πέρασε.
Φέτος
το δράμα άρχισε νωρίς.
Τέλη
Ιουλίου ακούγαμε ένα γατάκι να κλαίει
τα βράδια.
Μετά
από πολύ ψάξιμο μας ανακάλυψε!(ναι, τα
κατάφερε πριν από εμάς)
Ποιος
ξέρει πόση πείνα και φόβο πέρασε μέχρι
να αναγκαστεί το φουκαριάρικο να μπει
σε ένα σπίτι.
Ηταν
μικρό σαν ποντικάκι.
Δε
θα ξεχάσω ποτέ που όταν το πρωτοείδα
είπα: αυτό δεν είναι γατάκι ποντικάκι
είναι!
Του
δώσαμε γάλα και ψωμί και τα έφαγε
πεινασμένος καθώς ήταν.
Αργότερα
έμαθα πως ήταν 4 μηνών και δεν έκανε να
του δίνουμε γάλα.
Δεν
το σκεφτήκαμε...τον ερωτευθήκαμε και
τον πήγαμε κατευθείαν στον κτηνίατρο.
Το
όνομα αυτού: Oscar.
Αμέσως
έγινε το μωρό της παρέας.
Είχε
όλη την αγάπη μας, παιχνίδια, φροντίδα,
το καλύτερο φαγητό.
Τέλη
Αυγούστου, ένα απόγευμα που γύρισα από
τη θάλασσα βρήκα στον κήπο μου άλλο ένα
γατάκι.....
Ηταν
στο μέγεθος του Oscar καθόταν
απέναντι από τη μπαλκονόπορτα μου και
έκλαιγε σιγά και βραχνά.
Φαινόταν
ήμερος...άλλο ένα παρατημένο αδεσποτάκι
σκέφτηκα.
Την
επομένη τον ξαναείδα στο ίδιο
σημείο......πρέπει να πεινούσε.
Τον
λυπήθηκα.
Δεν
ήταν κεραυνοβόλος έρωτας όπως με τον
πρώτο.
Αλίμονο
αν αγαπάμε μόνο τα όμορφα ζώα!
Σ'
αυτόν με κέρδισε ο χαρακτήρας του.
Τον
πήρα και πήγαμε στο κτηνιατρείο.
Εμαθα
πως είναι συνομήλικος με τον Oscar.
Πολύ
διαφορετικά τα δυο γατάκια, ο ένας
υπερβολικά δραστήριος και παιχνιδιάρης
ενώ ο δεύτερος είναι υπναράς, αγκαλίτσας
και απίστευτα χαδιάρης!
Ονομα:
Μουτζουράκι ή Σατανάκι.......και δεν φεύγει
από κοντά μου.....
Ακούει
στο όνομα του και φυσικά κοιμόμαστε
μαζί, γιατί λειτουργεί σαν θερμοφόρα
και τα πόδια μου είναι πολύ ζεστά.....
Σύντομα
θα γνωριστεί με τον Oscar και
προβλέπεται ζόρι στην αρχή.....
Θα
ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τη Λιακάδα ☼
για τις πολύτιμες συμβουλές της!
