Τόση δύναμη...

Ξανά...

Και τώρα πιο δύσκολα.

Και ολομόναχη.

Θυμάμαι άλλες εποχές...αντίξοες.

Οχι για μένα όμως.

Τώρα είμαι εγώ.

Πόση αντοχή έχουμε όταν δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά...

Που βρίσκουμε τόση δύναμη;

Που ήταν όλο αυτό το κουράγιο;

Δεν πίστευα πως το είχα.

Ξέρω πως δεν είμαι η μόνη.

Σε όλους συμβαίνει το ίδιο.

Απλώς αναρωτιέμαι...

Πως γινόμαστε τόσο ικανοί ξαφνικά;

Οταν δεν έχουμε εναλλακτική;...

Τέσσερα πόδια...

Χθες είχε έρθει ο κηπουρός.

Ωραία μέρα,έφτιαξε το κήπο όπως πάντα.

Λίγο πριν τελειώσει πηγαίνοντας να πετάξει κάποια κλαδιά...

Τον είδα που γύρισε και είχε χάσει το χρώμα του.

Κάθισε στα σκαλιά, μου ζήτησε λίγο νερό...

Τον ρώτησα τι συνέβη.

-Αν νομίζεις πως μπορείς έλα να δεις(μου είπε)

Πήγα μαζί του στον κάδο σκουπιδιών.

Τέσσερα πόδια από μαύρο σκυλί.

Εκανα εμετό στο δρόμο δίπλα στον κάδο.

Μετά πήρα την αστυνομία.

Πήγαμε μαζί, γυρίσαμε με αστυνομικούς.

Μιλήσαμε και με ασφάλεια, ήρθαν να δουν.

Κάποιος είχε τεμαχίσει σκύλο, είπαν.

Εκεί ήταν τα τέσσερα πόδια του.

Πιθανώς σε άλλους κάδους να ήταν ο υπόλοιπος σκύλος...

Εχουν δει πολλά τα μάτια μου...αυτό όμως τα ξεπέρασε όλα.

Τι να πεις γι αυτό το Τέρας που έκοψε κομμάτια ένα σκυλί;

Πόσο άρρωστος είναι;

Λογική δεν υπάρχει!

Φόβος μόνο.

Για μας που έχουμε ζώα...

Για τα ζώα των φίλων - γνωστών.

Αυτά τα Κτήνη κυκλοφορούν ανάμεσα μας.

Δε θα με εκπλήξει αν το ίδιο Τέρας σκοτώσει και άνθρωπο.

Περί ευτυχίας...

Μετριέται η ευτυχία;

Είναι μια ποσότητα που την ξοδεύουμε όσο ζούμε;

Έχουμε όλοι το ίδιο ποσό;

Ξέρουμε πότε το σπαταλάμε;

Μπορεί να είσαι ευτυχισμένος όλη σου τη ζωή;

Εχει να κάνει με το πως την ξοδεύουμε;

Εξαρτάται από τον άνθρωπο;

Είναι η ευτυχία ίδια για όλους;

Ισως εκεί έγκειται η διαφορά.

Στο τι σημαίνει ευτυχία για τον καθένα.

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός.

Αρα η ευτυχία για τον καθένα είναι διαφορετική.

Κάποιοι τη βρίσκουν σε υλικά αγαθά, άλλοι σε αυτά που δεν αγοράζονται.

Δεν καταλαβαίνουμε πάντα πως είμαστε ευτυχισμένοι.

Παρά μόνον όταν τελειώσει...

Κι αν υπάρχει ένα ποσό ευτυχίας για κάθε έναν από μας...

Πως ξέρουμε πως να το ξοδέψουμε σοφά;

Μπορούμε να πάρουμε ευτυχία από κάποιον άλλον;

Μπορεί κάποιος να μας κλέψει ένα κομμάτι;

Ξέρουμε άραγε πως να την προστατέψουμε;

Μπορούμε;

Μετριέται τελικά;

Τελειώνει;

Θα κάτσω σπίτι...

Κάθομαι σπίτι.

Κάθομαι σπίτι μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα.

Μπορεί να κάθομαι για να ξύσω τα νύχια μου, γιατί έχω δουλειές, γιατί είμαι άρρωστος, γιατί μαγειρεύω, γιατί έχει κακό καιρό έξω, γιατί θα κάνω μπάνιο...

Για να κάθεται κάποιος σπίτι τις περισσότερες φορές (αν όχι όλες)έχει κάποιο λόγο.

Σοβαρός ή όχι κάποιος λόγος υφίσταται.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως υπάρχει άνθρωπος που κάθεται σπίτι του μόνο για να περιμένει.

Είναι πολύ εκνευριστικό όταν αυτός που υποτίθεται θα έρθει για καφέ ή για να φέρει κάτι έρχεται όποια ώρα θέλει και χρησιμοποιεί την ατάκα: 'αφού είσαι σπίτι'...

Μπορώ να αναφέρω χιλιάδες λόγους για τους οποίους κάποιος είναι στο σπίτι του και νιώθει πολύ άσχημα εξαιτίας μιας άνευ λόγου αναμονής.

Είναι υποτιμητικό και προσβλητικό για τον άνθρωπο που αναγκάζεται να περιμένει.

Τα άτομα που σε στήνουν στο σπίτι, γιατί ζεις εκεί (sic)πολλές φορές κάνουν το ίδιο και σε άλλες περιπτώσεις.

Οταν λένε πως είσαι στο δρόμο τους και θα σε πάρουν από κάποιο σπίτι ή μαγαζί.

Μπορεί κάλλιστα να κάνουν το ίδιο...αφού είσαι μέσα...

Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό.

Γιατί αυτοί οι άνθρωποι φέρονται κατ' αυτό τον τρόπο.

Δεν πρόκειται να ψάξω να βρω την αιτία.

Το θεωρώ χάσιμο χρόνου.

Υποτίθεται πως θέλουν να σε εξυπηρετήσουν αλλά σου δημιουργούν πρόβλημα.

Η συμπεριφορά τους είναι ανάγωγη και εγωιστική.